به گزارش گلستان ما ؛ یادداشت عماد محمدرضاپور : در دوم خرداد سال ۷۶ مردم ایران در یک رویداد بی نظیر در انتخابات ریاست جمهوری سید محمد خاتمی را به عنوان رییس جمهور جایگزین هاشمی رفسنجانی کردند که داشت کم کم قطار انقلاب را به سمت اشرافیگری و حکومت کارگزارانی( ارباب - رعیتی ) پیش می برد ، تفکری که می گفت برای رسیدن به توسعه باید بخشهایی از مردم طبقه ضعیف را له کرد.

خاتمی با حمایت حداکثری مردم روی کار آمد اما اونی نبود که همگان فکر می کردند ، جامعه خسته از شکاف طبقاتی و رفتارهای تند در حوزه فرهنگی و سلب برخی آزادیهای عمومی که دوستدار اصلاح امور معیشتی ،رفع فقر و بیکاری و بازگشت آزادی بود ، کم کم شاهد حضور نظریات نامیمون در پهنه سیاسی کشور بود که حتی اعتراض تا خدا و امام زمان را هم در بر می گرفت .

روزنامه های زنجیره ای قارچ گونه بیرون آمدند ؛ نشاط ، عصر آزادگان ، طوس ، نوروز ، صبح امروز ، آفتاب یزد و ... که یک جمع ۲۰ نفره در تهران این همه روزنامه را می چرخاندند و بعد از بسته شدن یکی به دیگری کوچ می کردند .

خیلی زود معیشت و اقتصاد مردم فراموش شد و توسعه سیاست در مصدر امور قرار گرفت و بدین ترتیب امیدهای مردم برای اصلاح امور کم کم سراب شد .

قتل های زنجیره ای ، محاکمه کرباسچی شهردار تهران و شهرداران مناطق ، غائله ۱۸ تیر ۷۸ ، درگیری های دانشگاهها ، ماجرای آغاجری ، نظریات سروش در خصوص نقش حداقلی دین در زندگی ، ماجرای لغو نمایندگی لقمانیان نماینده همدان ،  رد صلاحیتهای مجلس ، تحریم انتخابات ، گفتگوی تمدن ها ، رابطه با آمریکا ، ترور سعید حجاریان ، ماجرای سعید امامی ، رد نظریه نظارت استصوابی ، تحصن نمایندگان و نهایتا استعفای آنها در مجلس ششم چالش های جدی دولت اصلاحات بود که نتیجتا منتهی به سوم تیرماه و انتخاب محمود احمدی نژاد شد که با شعار خدمت به مردم به عرصه آمد .

احمدی نژاد که روی کار آمد همه این دولتمردان (۴۰۰ نفری که از ابتدای انقلاب مناصب را در اختیار داشتند ) را ۲۷ سال بعد از انقلاب کنار زد و طیف جدیدی از مردم را در مسوولیت ها گمارد ، آنهایی که مسوولیت ها و طبعا قدرت و ثروت را بر باد رفته می دیدند پشت اردوگاه هاشمی رفسنجانی که زمانی خود قربانی اصلاحات بود ، جمع شدند و فتنه ۸۸ را بوجود آوردند ، هر چند غرور بعد از انتخابات ۸۸ و اصرار بر برخی رویه های غلط و شخصیتهای منحرف نظیر اسفندیار رحیم مشایی باعث انحراف رییس دولت دهم شد .

نتیجه اینکه مردم ایران در آن برهه تاریخی در بستر اصلاحات خوب جای گرفته بودند و این رویکرد سیاسی را پذیرفته و به آن اعتماد کرده داشتند اما کسانی که سردمدار اصلاحات بودند خود نیاز به اصلاحات و‌ تزکیه نفس داشتند ، منطقه الفراغ آنها نه مبتنی بر باورهای شیعه و مبنای شرعی بلکه دنیوی‌ و وام گرفته از غرب بود و همین خصایص باعث شد تا اعتماد عمومی به این جریان از بین برود ، مردم ایران مسلمان بودند و شعارهای لاییک‌و‌سکولار را نمی پسندیدند و همین امر روز بروز شکاف بین دولت و ملت را بیشتر کرد .

منبع : گرگان پرس

انتهای پیام /